John was 13 jaar geleden betrokken bij de oprichting van het team, dat zich toen nog enkel op hoogteredding richtte, en kan zich nog goed zijn eerste klus herinneren bij de Heus in Utrecht. ‘Daar zit een meelfabriek en was een monteur bezig met een storing. Hij liep over de silo’s en dacht dat de silo’s overal dicht waren. Maar het luikje op het mangat bovenop de silo was eraf waardoor hij naar beneden is gevallen. Dan val je tien meter lager in het product wat erin zit. In een meelfabriek bestaat stofexplosiegevaar, dat betekent dat er een kans op explosie is door ronddwarrelend stof, waardoor je niet zo snel gaan slijpen. Uiteindelijk is één van ons via het gaatje naar beneden gegaan en hebben we een ambulanceverpleegkundige laten zakken met een speciale, kortere brancard. De silo was best wel krap, namelijk 1,75 meter bij 1 meter, waardoor een normale brancard er niet in past. Uiteindelijk konden we hem weer naar boven hijsen via het luikje en hem samen met de brandweer op de ladderwagen gelegd en naar beneden gebracht. Dat was onze allereerste klus.’
Inmiddels is alles beter ingebed in de organisatie. Waar ze in het eerste jaar geen uitrukken hadden, hebben ze er dit jaar al 20 gehad. ‘Met grof gestemd geweld hebben we een behoorlijk groot gebied en met hoogtereddingen al helemaal. Zo gaan we zelfs tot Groningen/Friesland, Zuid-Limburg, een stukje Brabant en Noord-Holland. Er zijn in totaal namelijk maar vier hoogtereddingsteams in Nederland: Rotterdam-Rijnmond, Eindhoven (zij gaan over heel Brabant en Noord-Limburg), Terneuzen en wij’, vertelt John.
Een recente redding waarvoor het QRT buiten de regio werd ingezet was in Nijmegen. Daar moesten ze vanuit de VRU, samen met het arrestatieteam, optreden om een springkussen onder een havenkraan te zetten. In die havenkraan zat iemand met psychische problemen. Hij was eerst in de Waal gesprongen en toen hij eruit was vluchtte hij een kraan in op de kade. Hij is vervolgens de giek ingeklommen en riep: ‘als je boven komt, dan spring ik, neem ik iemand van de politie mee en ga ik vechten’. Vijftien meter is namelijk uiteraard te hoog om gewoon van af te kunnen stappen. Ze hebben toen op ons gewacht, zodat wij er twee springkussens onder konden leggen. Vervolgens zijn twee politiemannen de kraan ingeklommen. Hij kon toen wel springen, maar zou dan in het kussen vallen en dan is het effect weg. Uiteindelijk hebben ze hem veilig naar beneden gebracht. Dit incident liep al vanaf 21.30 uur ‘s avonds en wij zijn om 02.00 uur gealarmeerd. Toen had de politie zoiets van: ‘we moeten iets doen, laat die kussens maar komen’ en is het uiteindelijk goed afgelopen.
Dit en nog veel meer lees je in dit herfstnummer.
Bezoek de pagina Blader door de krant op Issuu