Dit gebeurde in het bijzijn van enkele andere familieleden, de directeur van het Nederlands Instituut Publieke veiligheid (NIPV) IJle Stelstra, de voorzitter van het NIPV Ton Heerts, de brandweercommandant bij de Veiligheids- en Gezondheidsregio Gelderland-Midden Anton Slofstra en een vertegenwoordiging vanuit de gemeentelijke organisatie en de brandweer van Duiven. De ceremonie werd afgesloten met een eregroet van de aanwezige brandweermensen en met het water ereteken.
Leenders is op 28 maart 1976 tijdens zijn werk als brandweercommandant in de gemeente Duiven overleden. Na het geven van een commando bij de inzet voor een woningbrand is hij neergegaan en waarschijnlijk overleden aan een hartstilstand. Zijn kleinzoon heeft contact gezocht met Brandweer Nederland omdat zijn opa niet vermeld stond op het brandweermonument. Na aanvullend archiefonderzoek is gebleken dat hij inderdaad een plek verdient op het monument. De naam van zijn opa is daarmee de 99e van alle namen van brandweermensen die zijn bijgeschreven omdat zij tijdens de uitoefening van hun werk zijn omgekomen; tellend vanaf de bevrijding in 1945 tot heden.
‘Dit mooie eerbetoon aan onze vader en opa zoveel jaar na dato bewijst wel dat we de brandweer als familie nooit zijn kwijtgeraakt’
De voorzitter van het NIPV, Ton Heerts: ‘Voor de oprichting van het Nationaal Brandweermonument is uitgebreid onderzoek gedaan bij gemeenten en brandweerkorpsen naar de namen en verhalen van de brandweermensen die zijn overleden tijdens het uitoefenen van hun vak. Na de onthulling bleek al snel dat er in het verleden brandweermensen zijn omgekomen die nog niet stonden vermeld stonden op het monument. Vandaag staan we hier voor het eerst op aangeven van een familie die hun overleden opa, vader, familielid miste op dit monument. Wat goed dat dit is gedaan, want zo kunnen wij alsnog Christiaan Leenders eren.’
Eugene Leenders, zoon van Christiaan: ‘Dit mooie eerbetoon aan onze vader en opa zoveel jaar na dato bewijst wel dat we de brandweer als familie nooit zijn kwijtgeraakt. Toch heeft geen van ons een functie binnen de brandweer bekleed zoals mijn vader dit heeft gedaan als brandweercommandant. Maar voor mijn twee broers en mijzelf was de brandweer toch ook nooit ver weg in ons leven. Ieder op onze eigen wijze hebben we een band met de brandweer behouden. Het zit blijkbaar toch in de genen. We zijn blij met deze ceremonie. Het brengt ons als familie weer dichter bij elkaar. Met dank aan onze neef die de draad heeft opgepakt hiervoor en natuurlijk aan onze vader.‘ Lees het hele verhaal van Eugene die als jonge verslaggever destijds getuige was van zijn vaders ongeluk.