Uit het onderzoek komt naar voren dat het maken van grappen en jovialiteit belangrijke elementen zijn van de Nederlandse brandweercultuur. Dangermond vertelt: ‘Brandweerhumor creëert meestal eenheid, maar het kan ook leiden tot uitsluiting. Of een grap als zodanig wordt ervaren, hangt af van wie de grap maakt, het moment, de inhoud en de frequentie van de grap. Uit mijn onderzoek blijkt dat zwarte humor wordt gebruikt als een manier om een gesprek te starten en om (indirect) emoties bespreekbaar te maken. Meestal heeft dit een positieve invloed op de groepsdynamiek.’ Bij bepaalde ingrijpende incidenten blijkt zwarte humor echter te ontbreken: ‘Dit vanwege persoonlijke grenzen en ongeschreven regels. Wanneer de humor ontbreekt, is dit voor een bevelvoerder een teken om extra aandacht te besteden aan de verwerking van het incident’, aldus de onderzoeker.
‘Brandweerhumor creëert meestal eenheid, maar het kan ook leiden tot uitsluiting.’
Dangermond constateert dat brandweermensen zich bezwaard voelen om met buitenstaanders te praten over (zwarte) humor: ‘Deze gesloten houding leidt in de buitenwereld tot een gebrek aan inzicht in deze belangrijke verwerkingsstrategie voor de brandweer.’
