Eugène Leenders is de zoon van Christiaan Leenders, voormalig brandweercommandant in Duiven (Gelderland). Dit interview is naar aanleiding van de ceremonie op woensdag 31 augustus 2022, waarbij de naam van zijn overleden vader is bijgeschreven op het Nationaal Brandweermonument in Schaarsbergen (Arnhem).
In de puberteit waren we, mijn twee broers (19 en 15) en ik (18), toen onze vader (48) tijdens een brand overleed aan een hartaanval. Hij was naast directeur gemeentewerken ook de brandweercommandant in Duiven. Dat was toen, in kleinere gemeenten, een normale combinatie. Altijd als het alarm afging vanwege een grotere of complexere brand, spoedde mijn vader zich naar het incident. Op die bewuste dag in 1976 sloegen de vlammen uit het zolderraam van een woning in Duiven. Als jonge verslaggever van De Gelderlander wilde ik mee, en daarom zat ik achter in de auto van mijn vader. Kort daarvoor was ’s nachts de tent van Schutterij Onderling Genoegen tot de grond toe afgebrand. Daar had ik niet bij mogen zijn, maar met deze brand zou het kunnen. Dachten we.
Nadat het sein brandmeester was gegeven, leek hij aanvankelijk te struikelen over een brandslang. Er werd zelfs even gelachen, tot bleek dat het ernstig was. Reanimatie mocht niet meer baten. Mijn oudere broer en ik zagen het voor onze ogen gebeuren.
Christiaan Antonius Theodorus Leenders was brandweercommandant in Duiven. Op 28 maart 1976 overleed hij tijdens een brand aan een hartaanval.
De brand zelf was snel geblust. Het officiële brandweerrapport meldt dat de bewoners niet thuis waren en dat er op zolder een transformator van een speelgoedtrein was doorgebrand. In een laatste zin wordt het overlijden van de brandweercommandant/bevelvoerder gemeld. Slachtofferhulp bestond toen nog niet. Thuis was het eigenlijk al net zo. Na de eerste schok, zei mijn moeder: ’we gaan verder als team en ik zorg ervoor dat jullie weer verder kunnen in het leven’. En dat was dat. Niet zeuren, doorgaan. Met alle goede bedoelingen hoor; zo was die tijd. De tegenstelling tussen toen en nu is dan ook groot. Gelukkig is er nu veel meer aandacht voor emotie en mentale gezondheid, in de maatschappij zelf en dus ook bij de brandweer. De ceremonie en de warme belangstelling die we 46 jaar na dato hebben mogen ontvangen, zijn daarvan het bewijs. Het voelt namelijk voor ons alsof we de brandweerfamilie nooit echt zijn kwijtgeraakt.
‘De speurtocht heeft ook iets anders opgeleverd: we praten er nu meer over.’
Voor mijn twee broers en mijzelf was de brandweer eigenlijk nooit ver weg. Ieder op onze eigen wijze hebben we een band met de brandweer behouden. Het zit blijkbaar toch in de genen. Niet dat we zelf branden hebben geblust of mensen hebben gered. Ikzelf heb jarenlang als eerstelijns journalist voor dagblad De Gelderlander en later als calamiteiten coördinator van Omroep Gelderland verslag gedaan van vele 112-meldingen, dus ook die van de brandweer. Mijn jongste broer was uitgever en heeft geholpen bij het uitbrengen van het boek ‘Keerzijde van de Passie’ over de tragische dood van twee jonge brandweerlieden bij een brand in Harderwijk in januari 1998. Mijn oudste broer, die in het ouderlijk huis is blijven wonen, heeft een zoon, Loudy. Het is deze neef van mij die in het verleden van zijn opa is gedoken toen hij op het brandweermonument in Schaarsbergen (Arnhem) de naam miste.
De speurtocht van Loudy en zijn aanvraag bij Brandweer Nederland, hebben erin geresulteerd dat er aanvullend archiefonderzoek is gedaan. Het is gebleken dat mijn vader, zijn opa, inderdaad een plek verdient op het monument. De speurtocht heeft ook iets anders opgeleverd: we praten er nu meer over. Juist daarom ben ik zo trots op mijn neef! De naam Christaan Leenders prijkt voortaan als 99e van alle namen van brandweermensen op het monument. De ceremonie en alles eromheen was hartverwarmend. Het naamplaatje is in bijzijn van onze hele familie op het monument erbij geschroefd en de zoon van Loudy, Christiaan (vernoemd naar zijn opa) een druk op de knop mogen geven voor het officiële water ere-teken. Brandweercommandant Chris Leenders is recht gedaan. Zo voelt het.
Op woensdag 31 augustus 2022 is de naam van Christiaan Antonius Theodorus Leenders bijgeschreven op het Nationaal Brandweermonument. Het naamplaatje is tijdens een officiële ceremonie door zijn kleinzoon Loudy op het monument geschroefd. De naam van zijn opa is daarmee de 99e van alle namen van brandweermensen die zijn bijgeschreven omdat zij tijdens de uitoefening van hun werk zijn omgekomen; tellend vanaf de bevrijding in 1945 tot heden.
